سلام دوستان.

امروز اومدم اينجا به يه چيزي اعتراف كنم!!! اونم اينه كه اعتراف مي‌كنم كه تو اين مدت همراه خوبي براي همراهم نبودم و نيستم!!! در صورتي كه اون تو هيچ چيز واسه من كم نذاشته!! تو هر شرايطي تا اونجايي كه تونسته همراهيم كرده و كمكم بوده. ولي من نه!!! خودم اينو خوب مي‌دونم!!! بهشم حق مي‌دم كه از دست من دلگير بشه!! چون ما به هم يا علي گفتيم و قرار گذاشتيم كه همه جا همراه هم باشيم. حتي اگه نمي‌تونيم به دلايلي حضوري اين كارو بكنيم از نظر روحي و عاطفي جبرانش كنيم!! ولي مثل اينكه من كم مايه گذاشتم!! اين روزا حال خوبي ندارم!! دست و دلم به كار نمي‌ره!! صبح كه مي‌خوام بيام سر كار انگاري كه دارم مي‌يام تو زندان!! ديگه هيچ چيزي زياد خوشحالم نمي‌كنه!! (به جز يه چيز، كه اون رو هم همراهم خوب مي‌دونه)!!!‌ اميدوارم كه همراهم اين كم و كاستيهاي منو ببخشه و از دستم دلخور نشه!!!

 

با اجازه!!!