دوباره سلام.

نمی دونم یه مدته که دوست دارم یه جور دیگه به آدمها نگاه کنم. اینه که همه رو دوست داشته باشم و اگر هم بدی در حقم می کنم اونقدر احساس بزرگ بودن بکنم که ببخشم و به خدا بسپارمشون. و هر خطایی که می کنن به حساب نادانیشون بذارم و اینکه تحته فشارهای جانبی باعث شده که اینجوری فکر کنن و عمل کنن. شاید خیلی آرمانی باشه اما دوست دارم به حس خوب دوست داشتن برسم و تو دلم به جای کینه تخم محبت بپاشم و پرورشش بدم.

البته بعضی وقتها هم به این فکر می کنم که تو آسمونها نباید پرواز کرد، باید روی زمین قدم گذاشت و زندگی کرد!!!!!!!!!

سرحال باشید و قوی و دوست داشتنی!!!

با اجازه و یا علی