سلام بدون هیچ بحث وکلام!!!

می دونم خیلی وقته که چیزی ننوشتم.و فکر کنم که این همراه عزیز من علتش رو تا حدودی توضیح داد.اما بعد از گذر از اون لحظات و فراموش کردن اشتباهات دوباره می خوام بنویسم.

یه مدتی که با کسی دچار مشکل شدم.هر دومون دچار لجبازی شدیم و سر اینکه کی مقصره در افتادیم. هر کدوم با یک تفکر خاص که با هم تقریبا تو هیچ زمینه ای ایده های مشترکی نداریم.و به اصطلاح امروزی هر کی تو فاز خودشه.من یه اخلاقی دارم که نمی دونم خوبه یا زیادی سختگیرانه است و اینکه از کسی که بخواد به شعورت توهین کنه و دست کم بگیردت تا این تفکر رو ازش دور نکنم نمی تونم بنشینم و تا حالا هم خیلی به ضررم تموم شده. ولی چه کنم که یک مدت ازم دور می شه ولی بعضی وقتها باز با دیدن یکی از همین جور ناملایمات بر می گرده.خودمم بعضی وقتها خسته می شم و اینکه می گم بذار هر کاری دوست داره بکنه ولی باز نمی دونم چرا نمی تونم ساکت بشینم.شاید حس می کنم یه جور غروره یا لجبازی و اینکه سعی کنم جلوی این آدم کم نیارم.بعضی وقتها می ترسم این رفتار باعث کینه و ایجاد کدورت بشه و یه عملی سر بزنه که پشیمونی بیاره و خیلی از این جریان وحشت دارم.حتی می ترسم که از طرف مقابل یک حرکت نامعقول سر بزنه که به ضرر جفتمون تموم بشه.اما یک مدت که بی خیال می شم و می بینم که داره همون کار رو تکرار می کنه طاقت نمیارم و دوباره ساز مخالف باهاش می زنم.نه اینکه بخوام ایده خودم رو تحمیل کنم.معتقدم که آدمها هر کاری دوست دارند می تونند تو حریم شخصیشون بکنند ولی وقتی وارد اجتماع میشن یا تو یک محیط حتی کوچک عمومی دارن به دلایلی زندگی می کنند نباید با حرف یا عملشون باعث بشن که به شعور کسی توهین بشه یا شخصیت یک نفر لطمه بخوره.اگر دست خودم بود هرگز تو این محیط نمی موندم ولی فعلا مجبورم که اونجا باشم و هر طور شده از تفکرم فاصله نگیرم.ولی بعضی وقتها حسابی خسته می شم.اعتماد رو دوست دارم ولی چه کنم که این داره به یک آرزوی دست نیافتنی تبدیل می شه!!!

شایدم تمامه اشتباهات از منه و دارم به راهه می رم و خودمم خبر ندارم.اما این رو بگم که معتقدم سکوت همیشگی خیلی خوبه و بد اونه که یه مدت ساکت باشی در مورد یک جریان و یک مدت بخوای اعتراض کنی و این آدم رو بیشتر داغون می کنه!!!

راستی موقع امتحاناته و برای اینکه بتونیم این دوره رو هم به خوبی طی کنیم واسه هم دعا کنیم.

از همراهم خیلی تشکر می کنم که من رو تو اون دوران بدحالی تنها نذاشت و با نوشتش باعث شد دوباره برگردم به حال خودم.

به امید دیداری دوباره و خیلی زود!!!

با اجازه و یا علی!!!